Πριν από μερικές μέρες καθώς σκάλιζα τις μικρές εσωτερικές τσέπες του πορτοφολιού, βρήκα «θαμμένο» ένα απόκομμα εφημερίδας από αυτές που μοιράζουν στα λεωφορεία τις Θεσσαλονίκης. Λόγο των ημερών που περνάμε ως χώρα, αξίζει να μοιραστώ τα γραφόμενά του.
Δεν χρειαζόμαστε φόρους! Χρειαζόμαστε μέτρα τα οποία να μπορούν να τονώσουν και να ενεργοποιήσουν τους μηχανισμούς κυκλοφορίας του χρήματος. Σκεφτείτε το εξής παράδειγμα:
Σ’ένα χωριό που ζει από τον τουρισμό, τα πάντα έχουν νεκρωθεί λόγω της κρίσης. Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον άλλο. Ο καιρός περνά μέσα σ’αυτή τη βαριά ατμόσφαιρα ώσπου ύστερα από έναν μήνα που όλοι βαράνε μύγες, έρχεται επιτέλους κάποιος τουρίστας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού.
Ο ξενοδόχος του λέει την τιμή και την έκπτωση κι εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ. Πριν ακόμα ανεβεί στο δωμάτιό του, ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στον χασάπη στον οποίο χρωστάει ακριβώς 100 ευρώ. Ο χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και τρέχει στον κτηνοτρόφο που τον εφοδιάζει με κρέας. Ο κτηνοτρόφος παίρνει το χαρτονόμισμα και σπεύδει στον έμπορο ζωοτροφών που του χρωστάει για μερικά σακιά φύραμα. Εκείνος με τη σειρά του δίνει τα 100 ευρώ στον ξενοδόχο για τις βάρδιες που χρησιμοποίησε με πίστωση τα δωμάτιά του για να φιλοξενήσει κάποιους συγγενείς που τον είχαν επισκεφτεί στο χωριό. Μόλις ο έμπορος άφησε το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, κατεβαίνει τελικά ο τουρίστας από το δωμάτιό του και λέει στον ξενοδόχο ότι τελικά άλλαξε γνώμη και θα φύγει απ’το χωριό. Ο ξενοδόχος του δίνει πίσω τα 100 ευρώ που πήρε από τον έμπορο αφού έκαναν το γύρο του χωριού.
Αυτό είναι ο σουρεαλισμός στην οικονομία. Τελικά δεν υπήρξε καθόλου εισόδημα στο χωριό, τίποτα δεν ξοδεύτηκε, κανείς δεν έχασε, κανείς δεν κέρδισε και όλα τα χρέη του χωριού ξεπληρώθηκαν! Μήπως κάπως έτσι μπορούσαμε να βγούμε από την κρίση;
Linux-User
Technopolitan.gr
Termatiko
Cerebrux 
Κύκλο χριστιανοιοιοιοι..
( αν δεν το ξέρεις το ανέκδοτο να σου το στείλω! ) :D :D
Εννοείται θα μου το στείλεις !
Σε κάποιο φόρουμ είχα γράψει μια εκτενή ανάλυση για αυτό αλλά πήγε στα τάρταρα το ίδιο και η ανάλυση.
Η απάντηση στο ερώτημα του κειμένου είναι ένα κατηγορηματικό όχι. Βασικά το κείμενο αυτό το έκαναν στα πρώτα έτη του οικονομικού ορισμένοι πεφωτισμένοι καθηγητές για να δείξουν τη χρήση του χρήματος ως λαδιού στα γρανάζια της οικονομίας. Με τον καιρό η ιστορία ξεχάστηκε και μέσω χαλασμένου τηλεφώνου εφτασε στα αυτιά κάποιου «ειδήμονα» δημοσιογράφου που έχουν άποψη για όλα και τίποτα δεν ξέρουν, anyway…
Στο παράδειγμα έχουμε έναν κλειστό κύκλο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, κάθε άτομο χρωστάει και του χρωστάνε 100 euros, δηλαδή όλοι έχουν υπόλοιπο μηδέν.(Ότι έχει παραχθεί στην οικονομία έχει καταναλωθεί) Το χρήμα που υπάρχει έρχεται και μεταφέρει τις υποχρεώσεις στα δικαιώματα και αλληλοεξουδετερώνονται. Έπειτα το χρήμα βγαίνει από το σύστημα αφού έχει επιτελέσει τη δουλειά του, δηλαδή τη μεταφορά αξιών.
Το παράδειγμα αυτό δείχνει το πέρασμα από την ανταλλακτική κοινωνία στην κοινωνία που χρησιμοποιεί χρήμα. Αν ζούσαμε ακόμα σε μια ανταλλακτική κοινωνία κάποια στιγμή δε θα βρίσκαμε τον κατάλληλο συναλλασσόμενο, ο οποίος να θέλει οπωσδήποτε το δικό μας εμπόρευμα και εμείς το δικό του. Το ίδιο συμβαίνει και στο παράδειγμα. Γι’αυτό και έρχεται το χρήμα που από την ανταλλαγή εμπορεύματος/υπηρεσίας κάνει ανταλλαγή της αξίας τους και όλοι εξυπηρετούνται.
Οι φόροι δεν επηρεάζουν την κυκλοφορία του χρήματος, τα επιτόκια το κάνουν αυτό. Πάρα πολύ απλοϊκά και σύντομα, οι φόροι απλά αφαιρούν χρήμα/εισόδημα από τα νοικοκυριά, και αν δεν αγοράσουν τα νοικοκυριά, δε θα πουλήσουν οι επιχειρήσεις, αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις θα απολύσουν εργαζομένους, τα νοικοκυριά δε θα έχουν εργασία και άρα ούτε εισόδημα. Προκαλούν αυτό που ονομάζεται «στραγγαλισμός ‘ή στέγνωμα της αγοράς». Οι φόροι σου φέρνουν λεφτά στα ταμεία και μπορείς να μειώσεις το χρέος και το έλλειμμα, όμως η ανάπτυξη της χώρας πέφτει.
Δεν ήξερα ότι η ιστορία του κειμένου δεν είναι τόσο απλή αλλά έχει κάποιο «παρασκήνιο»…
Προφανώς η ανάλυση που έκανες σε εκείνα τα forum πήγε στα «τάρταρα» διότι φημιζόμαστε σαν λαός να λέμε πράγματα που δεν γνωρίζουμε καλά και όταν εμφανιστεί κάποιος που είναι ειδικός στο ζήτημα …. εξαφανιζόμαστε….
Σε εμάς τους μη ειδικούς η ανάλυση που έκανες εδώ είναι πολύ χρήσιμη και για αυτούς που ενδιαφέρονται να το ψάξουν περισσότερο θα αποτελέσει έναν μικρό οδηγό.
Να είσαι καλά…
Τη συγκεκριμένη ιστορία την είχα ακούσει όταν ήμουν στο λύκειο, και ήταν από τις πολλές που με έκαναν να στραφώ στα οικονομικά. Α, μη τι άλλο σε ψαρώνει όταν την πρωτοακούς!
by the way, έγινε πολύ όμορφο το blog σου. Πολύ καλή δουλειά. : )
Κάτι τέτοιες «μικρές» ιστορίες φτιάχνουν «μεγάλες» προσωπικότητες….
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια… για να λες ότι έγινε καλό το blog μου μάλλον το παρακολουθείς για αρκετό καιρό… :)