Ubuntu Unity: Full Review, Μέσα και Έξω (Μέρος 2)

Έχουμε φτάσει στο κρίσιμο σημείο του review μας περί Unity. Πρέπει να κατανοήσουμε κάποιες διαφορές στον τρόπο λειτουργίας του Gnome και του Unity και τις επιπτώσεις τους στην εμπειρία χρήσης που θα έχει ο τελικός χρήστης.

Αν δεν έχετε διαβάσει το πρώτο μέρος του Review, παρακαλώ διαβάστε το πρώτα από εδώ Ubuntu Unity: Full Review, Μέσα και Έξω (Μέρος 1) και μετά διαβάστε την συνέχεια εδώ.

Για να γίνει κατανοητή η διαφορά προσέγγισης που έχουν το Unity και το Gnome 3, θα δανειστώ κάποιους εύκολους όρους από μια άλλη κατηγορία της επιστήμης των υπολογιστών. Σκεφτείτε λοιπόν το γεγονός οτι στον σχεδιασμό των ιστοσελίδων έχουμε δύο διαφορετικές σχολές, φιλοσοφικές προσεγγίσεις ή στρατόπεδα αν θέλετε.

Ομορφιά ή Δύναμη ;

 

Υπάρχουν λοιπόν δύο ειδών προσεγγίσεις:

• Web Designers
• Web Developers

Οι Web Designers ή σχεδιαστές ιστοσελίδων, είναι άνθρωποι με υψηλή αισθητική αντίληψη, τελειομανείς σε ότι έχει να κάνει με την “ομορφιά” και γενικά δημιουργούν πανέμορφες ιστοσελίδες. Αλλά αποφεύγουν όσο είναι αυτό δυνατό την χρήση πολύπλοκων μεταβλητών στον κώδικά τους, βαριούνται να βελτιστοποιούν τον εσωτερικό κώδικά και θεωρούν την ομορφιά της ιστοσελίδας ουσιαστικότερη από το ποιοτικό κώδικα.

Οι Web Developers ή προγραμματιστές ιστοσελίδων είναι άνθρωποι με βαθιά γνώση προγραμματισμού, έχουν εμμονή με την τελειότητα του κώδικα και μπορεί να μην φημίζονται για τις ωραίες ιστοσελίδες τους αλλά είναι «μάγοι» στην δημιουργία πολύπλοκων ιστοσελίδων. Χρησιμοποιούν συνήθως έναν απλό κειμενογράφο για να γράφουν και να σχεδιάζουν τις ιστοσελίδες τους παρά τα πανάκριβα λογισμικά της Adobe.

Οι περισσότεροι αμφιταλαντεύονται στις δύο κατηγορίες αλλά σε κάποιους είναι διακριτές οι διαφορές προσέγγισης στο χτίσιμο μιας ιστοσελίδας. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση του Gnome και του Unity.

Οι προγραμματιστές του Gnome μπορούν κάλλιστα να ενταχτούν στην κατηγορία των Developers παρά στην κατηγορία των Designers. Για δύο χρόνια δούλευαν εντατικά στο ξαναγράψιμο μεγάλου μέρους του κώδικα που απαρτίζει το Gnome, με νέα API και νέες τεχνολογίες που όμως χρειάζονται τον χρόνο τους για να ωριμάσουν (όπως έγινε και με το KDE 4). Το αποτέλεσμα είναι να σχεδιάσουν ένα περιβάλλον το οποίο θυμίζει περισσότερο tablet και Android 3.0 Honeycomb παρά ένα περιβάλλον για υπολογιστές desktop καθημερινής χρήσης.

Αντίθετα οι μηχανικοί του Unity ως υπάλληλοι της Canonical μπορούν να ενταχτούν στην κατηγορία των Designers. Προτίμησαν πρώτα να δουλέψουν στην τεχνολογία πίσω από την οποία τα προγράμματα του Gnome θα “ επικοινωνούν “ με τον χρήστη (Notify OSD, indicator balloons), έπειτα προχώρησαν στην ενοποίηση κάποιων μενού (MeMenu), έκαναν έρευνες στον τρόπο που χρησιμοποιούμε το ποντίκι στα παράθυρα, δημιούργησαν την τεχνολογία uTouch για οθόνες αφής και τέλος άρχισαν να δουλεύουν σε ένα γραφικό περιβάλλον που θα δουλεύει σε όλα τα μηχανήματα εξίσου καλά.

Τα μανίκια πάνω…

Η δουλειά αυτή για να γίνει σωστά η Canonical προσέλαβε μηχανικούς, σχεδιαστές και ανθρώπους ειδικούς σε θέματα αλληλεπίδραση ανθρώπου-υπολογιστή (αγγλ: HCI, γνωστή και ως επικοινωνία ανθρώπου-μηχανής)  και δημιούργησε την ομάδα Ayatana. Μάλιστα την ίδια περίπου περίοδο ο Mark Shuttleworth (ιδρυτής της Canonical) κατέβηκε απο την καρέκλα του προέδρου της Canonical για να ασχοληθεί αποκλειστικά με θέματα design του Ubuntu. Όπως καταλαβαίνει κανείς, έχει πάρει προσωπικά το ζήτημα της “ομορφιάς” και της χρηστικότητας του Ubuntu. Είπε ότι θα έχουμε νέο γραφικό περιβάλλον σε 6 μήνες… και  το έκανε.

Τα περισσότερα αν όχι όλα απο αυτά που σχεδίασαν οι μηχανικοί της Canonical δεν έγιναν δεκτά από τη τους προγραμματιστές του Gnome. Επίσης οι προγραμματιστές του Gnome προτίμησαν να σχεδιάσουν τα δικά υποσυστήματα γραφικού περιβάλλοντος παρά να χρησιμοποιήσουν τα ήδη υπάρχοντα. Το αποτέλεσμα ήταν η Canonical να επιλέξει τελικά διαφορετικό δρόμο στο γραφικό περιβάλλον του Ubuntu. Για παράδειγμα επέλεξε το Compiz έναντι του Mutter στη μηχανή γραφικών των παραθύρων για λόγους συμβατότητας με τις κάρτες γραφικών που έχει το Compiz και τα plugins που διαθέτει. Ενσωμάτωσε το Zeitgeist για να είναι πιο γρήγορη η εύρεση πληροφοριών και αρχείων στον υπολογιστή ενώ αντίθετα οι προγραμματιστές του Gnome το έχουν αφαιρέσει από το τελικό Gnome 3. Το Zeitgeist με λίγα λόγια είναι ένα framework που παρακολουθεί και συσχετίζει τις σχέσεις μεταξύ των δραστηριοτήτων του χρήστη με τον υπολογιστή για την παροχή σχετικών και χρήσιμων δεδομένων στις εφαρμογών.

Ένα νέο λειτουργικό σύστημα ;

Έτσι λοιπόν ερχόμαστε στο σήμερα όπου έχουμε πλέον το Unity που εστιάζει περισσότερο στο να προσφέρει ένα περιβάλλον συμβατό με τις συσκευές, ενιαίο ωστε τα προγράμματα να δένουν με όλο το περιβάλλον και να έχει την υποστήριξη της Canonical και των κατασκευαστών Hardware. Προσπαθεί δηλαδή να φτιάξει ένα λειτουργικό σύστημα που από τα πιο χαμηλά στρώματα (kernel, drivers, API, services) μέχρι τα ορατά από τον χρήστη σημεία να είναι δεμένα μεταξύ τους ώστε να είναι ένα ολοκληρωμένο πακέτο

Από την άλλη έχουμε το Gnome 3 Shell που θέλει να χαράξει την δικιά του πορεία και να βασίζεται στις αποφάσεις των προγραμματιστών της για το πως πρέπει να είναι το Desktop του χρήστη. Να δημιουργήσει δηλαδή ενα γραφικό περιβάλλον συμβατό με όσο περισσότερες διανομές γίνεται χωρίς να ασχολείται με τα ενδότερα ενός λειτουργικού συστήματος.

Εν τέλει το Ubuntu με αυτή αλλά και τις επόμενες εκδόσεις θα είναι μια κατηγορία από μόνη της (Windows OS, Mac OS, Ubuntu OS). Όταν όλες οι άλλες διανομές θα χρησιμοποιούν τα ίδια γραφικά περιβάλλοντα το Ubuntu θα είναι το μόνο λειτουργικό σύστημα Linux με δικό του περιβάλλον εργασίας. Αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι όλοι να λένε για Windows, Mac, Ubuntu λειτουργικά συστήματα και μετά όλες οι άλλες διανομές.

Στο επόμενο άρθρο θα μπούμε πια στα ενδότερα του Unity παρουσιάζοντας κάθε πτυχή του, όσο είναι αυτό δυνατό.

Διαβάστε το :

Ubuntu Unity: Full Review, Μέσα και Έξω (Μέρος 3)