Σήμερα, σας παραθέτω ένα άρθρο μου σχετικά με το Debian VS Arch Linux για το οποίο είχα τις αμφιβολίες μου για το αν πρέπει η όχι να το γράψω

Προσωπικά δε βρίσκω νόημα στα VS άρθρα και πάντοτε προσπαθούσα να μην προσεγγίζω οπαδικά οτιδήποτε έχει να κάνει με την τεχνολογία και ιδιαίτερα το Linux και το ΕΛ/ΛΑΚ.

Το παρόν άρθρο το συζητούσα μαζί με τον Salih να το γράψω εδώ και αρκετό καιρό, ενώ εκείνος προσπαθούσε να με «προστατέψει» από το να εκθέσω και να εκτεθώ σε ότι αφορά τον εν λόγω ζήτημα. Παραθέτω ένα τμήμα του διαλόγου:

Εγώ : Μα θέλω να το γράψω !!!

Salih : Θα σε φάνε ζωντανό ρε !!!

Εγώ : Μα δε θα πάρω θέση υπέρ του ενός ή του άλλου.

Salih : Δεν έχει σημασία, Μόνο και μόνο που αναφέρεις το όνομά τους στο ίδιο άρθρο, έχεις ήδη υπογράψει την καταδίκη σου μιας και το Arch είναι μια διανομή που δεν απευθύνεται σε αρχάριους και έχει διαφορετική φιλοσοφία στο πως δομείται ένα λειτουργικό σύστημα.

Εγώ : Μα ούτε και το Debian απευθύνεται σε αρχάριους.

Salih : Μπωωωωω…… Άλλο το Debian ρε μούτρο. Άλλο το Arch… Θες να το καταλάβεις ή όχι ;

Για να μη μακρηγορώ στο τέλος της κουβέντας με χτύπησε φιλικά στην πλάτη… μου ευχήθηκε καλή τύχη και να ζήσουμε να τον θυμόμαστε, εμ ήθελα να πω να προσέξω διπλά γιατί δεν χρειάζεται και πολύ το άρθρο να μετατραπεί σε ένα flame war στα σχόλια ή στα κοινωνικά δίκτυα.

Με αίσθημα ευθύνης αλλά και με καθημερινή ταυτόχρονη χρήση των 2 διανομών, προχωρώ στο αιρετικό αυτό VS το οποίο έχει να κάνει με αντίθετες και διαφορετικές προσεγγίσεις :

• Απόλυτη Σταθερότητα (Debian) εναντίον Πάντα νέων εκδόσεων (Arch)
• Εγκατάσταση μόνο δοκιμασμένου και ώριμου λογισμικού (Debian) εναντίων άμεσα διαθέσιμων ενημερώσεων (Arch)
• Βράχος (Debian) εναντίον Ποταμιού (Arch)

Arch Linux : ο νέος που “ρολλάρει”

 

Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες του Cerebrux είμαι βέβαιος ότι γνωρίζουν το Arch Linux και επομένως δε υπάρχει λόγος για ιδιαίτερες συστάσεις.

Το Arch είναι μια διανομή που δημιουργήθηκε το 2002 και βασίζεται στο μοντέλο των rolling αναβαθμίσεων. Εδώ δε θα δείτε ούτε τα point releases του Ubuntu ούτε Release candidates ούτε beta εκδόσεις. Παίρνετε απευθείας ότι μπαίνει στο upstream της διανομής (που περνάει ένα στάδιο testing αν βρίσκεστε στο stable branch) και πλέον ύστερα από 14 χρόνια στην πιάτσα μπορώ να πω ότι ωρίμασε αρκετά ώστε να διεκδικεί μια θέση στον σκληρό σας δίσκο και ένα entry στον grub σας.

Pacman : ο package manager που ήρθε από το παρελθόν

Ο διαχειριστής πακέτων του Arch είναι ο pacman και είναι ένας από τους πιο εύκολους που έχω χρησιμοποιήσει, σε βαθμό που δεν με ενδιέφερε να χρησιμοποιήσω το frontend. Μέσω του pacman έχετε πρόσβαση στα πακέτα του Arch τα οποία βρίσκονται στα αποθετήρια του και μόνο.

Τα αποθετήρια του είναι 3:

• core,
• extra
• community.

Αυτά είναι όλα μέρος του stable branch της διανομής και παρότι θα είστε με τις τελευταίες stable εκδόσεις των πακέτων, να είστε σίγουροι πως αν δεν σκαλίσετε κάτι, το σύστημα δεν θα σπάσει έτσι ξαφνικά. Τώρα αν φυσικά θέλετε να μεταβείτε στο testing branch , you have been warned.

Aur : το μεγάλο παζάρι

 

Μη σας φαίνεται αστείο, γιατί κάπως έτσι ένιωσα όταν πρωτοήρθα σε επαφή με το AUR που είναι ακρωνύμιο για το Arch User Repository, δηλαδή είναι ένα τεράστιο αποθετήριο προγραμμάτων που συντηρείται αποκλειστικά από τους χρήστες και υπάρχουν προγράμματα που δεν υπάρχουν στα επίσημα 3 αποθετήρια που αναφέραμε πιο πάνω.

Μπορείτε να το φανταστείτε ως ένα τεράστιο PPA (που έχουμε συνηθίσει στο Ubuntu) με την διαφορά ότι έιναι ένα και μοναδικό και δεν χρειάζεται να βάζετε διαφορετικά όπως συμβαίνει στο Ubuntu.

Τα περισσότερα (αν όχι όλα) τα πακέτα είναι source και μέσω ενός πολύ καλού frontend για το yaourt (ο package manager του AUR) απλοποιείται κατά πολύ η διαδικασία εγκατάστασης/αναβάθμισης των πακέτων.

Φυσικά δεν λείπουν τα σπασμένα πακέτα ή κάποια obsolete που δε βγήκαν ποτέ, και για αυτό το όλο το στήσιμο δίνει την αίσθηση του ερασιτεχνικού αλλά όχι του πρόχειρου.

Να σημειωθεί ότι στο aur τα πακέτα είναι bleeding edge σε βαθμό που κάποια από αυτά τραβάνε απευθείας το source από τα git αποθετήρια των προγραμμάτων.

Arch installation : the Arch way

Ένα από τα βασικά «μειονεκτήματα» του Arch που για τους πιο πεπειραμένους χρήστες αποτελεί το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του, είναι η εγκατάσταση του.

Το γραφικό περιβάλλον περισσότερο σαν ποντιακό ανέκδοτο ακούγεται, και το installation γίνεται αποκλειστικά και μόνο από τη γραμμή εντολών. Εννοείται πως δε συστήνεται σε αρχάριους χρήστες να δοκιμάσουν αυτού του είδους την εγκατάσταση, αν και πλέον υπάρχουν διανομές που βασίζονται στο arch Linux με φιλικότατους installers και γραφικά περιβάλλοντα που προσαρμόζονται σε όλα τα γούστα. Σημαντικότεροι εκπρόσωποι αυτής της κατηγορίας είναι οι διανομές Antergos και Manjaro.

Επίσης υπάρχουν και αυτοματοποιημένοι cli installers (βασισμένοι στο ncurses), αν και αυτοί μας στερούν την εμπειρία του στησίματος της δικού μας μείγματος Arch (the Arch way που λένε και οι Ευρωπαίοι).

Για το Antergos, μπορείτε να δείτε μια παρουσίαση που έκαναν ο Salih και ο Στάθης Ιωσηφίδης:

 

Να το εγκαταστήσω;

Δε θα κουραστώ να αναφέρω ότι το arch απευθύνεται σε πιο έμπειρους χρήστες που επιζητούν μια πιο παραμετροποιημένη εγκατάσταση. Ο αρχάριος θα μπερδευτεί σημαντικά και αν είναι και η πρώτη του επαφή με το linux, είναι ικανό να τον τρομάξει και να φύγει τρέχοντας.

Αν όμως ξεπεράσει το πρώτο σοκ του installation (ή να δοκιμάσει κάποια από τις παράγωγες διανομές που ανέφερα παραπάνω), υπάρχει μια πολύ δυνατή κοινότητα έτοιμη να λύσει τις όποιες απορίες, ακόμη και τις πιο προφανείς (με λίγη δόση αυστηρότητας, φυσικά).

Αν πάλι κάποιος είναι χρήστης linux και θέλει να περάσει στο επόμενο βήμα, δηλαδή να μπει στα ενδότερα του συστήματος, να κατανοήσει πως λειτουργεί μια διανομή και να τη φέρει στα μέτρα του, το arch μπορεί να του τα προσφέρει με τη βασική προϋπόθεση ότι θα αφιερώσει χρόνο, διάθεση και θα οπλιστεί με περισσή υπομονή.

Debian : Ο παλιός που “ροκάρει”

Αν υπήρχε ένας και μόνο λόγος που το Linux βρίσκεται σήμερα σε εκατομμύρια υπολογιστές, συσκευές και supercomputers αυτός θα ήταν το debian.

Πατέρας (παππούς πλέον) αρκετών διάσημων διανομών μεταξύ των οποίων το ubuntu και το Linux mint (το debian edition). Αυτά με τη σειρά τους γεννήσανε ένα σωρό κουτσούβελα διανομάκια και αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο ότι το Debian έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη διάδοση του linux.

Τα όνομα που συνοδεύει κάθε έκδοση του Debian προέρχεται από τους χαρακτήρες της animation ταινίας “Toy Story” και το release cycle του δεν έχει σταθερό ρυθμό αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία.

Το debian δεν καίγεται να είναι στην αιχμή της τεχνολογίας, αντιθέτως επιδιώκει να είναι εκείνο το σταθερό και αξιόπιστο σύστημα που ο χρήστης του μπορεί να βασιστεί σε αυτό.

Ο βράχος του Γιβραλτάρ

Εν αντιθέσει με το Arch το debian δεν ενδιαφέρεται να προσφέρει τις τελευταίες εκδόσεις των πακέτων στα αποθετήρια του. Όμως να είστε σίγουροι ότι το debian είναι σταθερός σαν βράχος ακόμα και στα testing (όχι τα unstable) αποθετήρια του. Θυμάμαι τους κλασσικούς debianάδες προ 10ετίας που σνόμπαραν το ubuntu λέγοντας μάλιστα ότι η testing του debian είναι πιο σταθερή από τη stable του ubuntu.

Ο package manager του debian είναι το γνωστό σε όλους μας apt και τα πακέτα του έρχονται με τη κατάληξη .deb . Στα επίσημα αποθετήρια του θα βρείτε πάνω απο 50.000 πακέτα τα οποία είναι σύμφωνα με τους κανόνες του free software. Αυτό μπορεί να μη μας επιτρέψει να έχουμε πρόσβαση σε κάποιους codecs και κάποια κλειστά προγράμματα, κάτι που ξεπερνάτε με την προσθήκη των nonfree αποθετηρίων.

Κάτι που με ενόχλησε αν και δεν είναι σημαντικό αλλά περισσότερο σπαστικό είναι το xscreensaver (στο LXDE) που παρότι είναι obsolete πακέτο μας προτρέπει κάθε φορά που ξεκινούμε το σύστημα να αναβαθμίσουμε στην τελευταία έκδοση. Μα καλά ρε παιδιά τι πράγματα είναι αυτά;;

Όπως και να έχει η διαχείριση των πακέτων μέσω του synaptic ή μέσω της γραμμής εντολών είναι ένα παιχνιδάκι ακόμη και για τον αρχάριο χρήστη.

Debian installation : plain and simple

Το debian δεν δυσκολεύει στην εγκατάσταση.

Παρέχει ένα γραφικό μενού το οποίο δεν διεκδικεί δάφνες ευχρηστίας (ειδικά στο κομμάτι του partitioning που μια σχετική εμπειρία βοηθά σημαντικά ειδικά σε dual boot συστήματα) αλλά σε αντίθεση με το arch είναι πολύ πιο κατατοπιστικό και μπορείτε μετά από το 1ο κιόλας restart να μπείτε στο γραφικό περιβάλλον της επιλογής σας.

Όπως είπαμε τίποτα το ξεχωριστό αλλά δεν μας βάζει και τρικλοποδιές.

Να το εγκαταστήσω;

Ότι και να πούμε για το Debian είναι λίγο.

Αν κάποιος κάνει τον κόπο να διαβάσει το σχετικό λήμμα της Wikipedia θα καταλάβει πολλά για την επιρροή του στον κόσμο του ΕΛ/ΛΑΚ.

Να τονίσω ότι έχουμε να κάνουμε με μια φτασμένη διανομή, καθιερωμένη στις συνειδήσεις του κοινού, γεγονός που την καθιστά την ιδανική επιλογή για workstation μηχανήματα και γενικότερα για καταστάσεις όπου δεν επιδέχονται πειραματισμοί.

Είναι σίγουρο ότι δεν θα απογοητεύσει και σε συνδυασμό με την τεράστια κοινότητα τους (σε forums, irc channels κλπ), δύσκολα θα κολλήσει κάποιος.

Εδώ ο αρχάριος χρήστης μπορεί να αισθανθεί πιο ασφαλής αλλά και πάλι δεν θα έχει αυτή την out of the box εμπειρία που θα συναντήσει σε παράγωγες διανομές. Για τον έμπειρο χρήστη πολύ απλά το debian είναι το έμπιστο εργαλείο δουλειάς που μπορεί να βασιστεί πάνω του, χάρη στη σταθερότητα του αλλά αν θελήσει νεότερες εκδόσεις software θα πρέπει να προσθέσει αποθετήρια τρίτων προκειμένου να έχει τις νεότερες εκδόσεις κάποιων βασικών εργαλείων.

Pros & Cons

Πριν κλείσω σας παραθέτω κάποια υπέρ και κατά των δύο διανομών όπως τα βίωσε (και συνεχίζει να βιώνει) ο γράφων τους 5 μήνες παράλληλης χρήσης τους.

Arch linux

Θετικά

• Rolling διανομή χωρίς κύκλους αναβαθμίσεων
• H ύπαρξη του AUR
• Εκτεταμένη παραμετροποίηση του συστήματος σας
• Το stable branch είναι αξιόπιστο για desktop καθημερινή χρήση
• Λεπτομερέστατο documentation και μεγάλη κοινότητα υποστήριξης
• Συχνά updates
• Τελευταίες εκδόσεις των πακέτων …

Αρνητικά

• … που όμως σε μερικές περιπτώσεις δεν είναι τόσο σταθερά ή βελτιστοποιημένα
• Η απαράδεκτα δύσκολη εγκατάσταση του και η έλλειψη γραφικού installer
• Το aur χωρίς έναν frontend δεν προσφέρει και την καλύτερη εμπειρία χρήσης
• Κάποια πακέτα στο aur είναι obsolete και δεν έχουν αφαιρεθεί ενώ κάποια (μεμονωμένες αλλά υπαρκτές περιπτώσεις) σπάνε κατά την εγκατάσταση
• πολύ συχνά updates σε εκνευριστικό βαθμό
• Δεν συνιστάται για αρχάριους χρήστες
• Κάποια πακέτα του δεν υπογράφονται (σε αποθετήρια τρίτων) και τίθεται σοβαρό ζήτημα ασφαλείας

Debian

Θετικά

• Η πιο δημοφιλής διανομή μαζί με το Ubuntu με μεγάλο userbase και forums υποστήριξης
• υποστηρίζει αηδιαστικά πολλές αρχιτεκτονικές
• Σταθερή σαν βράχος
• Σχετικά εύκολη εγκατάσταση
• Δεν θέλει πολύ παραμετροποίηση μέχρι να ξεκινήσετε να δουλεύετε
• Η διαχείριση πακέτων είναι παιχνιδάκι
• Μεγάλη βιβλιοθήκη πακέτων (πάνω από 50.000)
• Σχεδόν όλα τα προγράμματα που βγάινουν από τρίτους για Linux πακετάρονται σε .deb

Αρνητικά

• Σε κάποια πακέτα συναντούμε πολύ παλιές εκδόσεις
• αραιά software updates
• Το σπαστικό prompt του ληγμένου screensaver (ίσως να μην το συναντήσετε εσείς)
• Αν θέλετε features τελευταίων εκδόσεων να πάτε αλλού
• Θα θέλαμε καλύτερο γραφικό installer
• Λόγω παλιού stable kernel σε νεότερους υπολογιστές δε δουλεύουν κάποια μικροπράγματα

 

Επίλογος

Εν τέλει δεν έχει σημασία τι θα προτιμήσει κανείς. Οι ανάγκες του θα καθορίσουν τις επιλογές του.

Σήμερα έχουμε πληθώρα επιλογών και ο γνώμονας με τον οποίο κάποιος θα εκλέξει τι θα χρησιμοποιήσει έχει να κάνει με το τι ζητά ο ίδιος από το Linux.

• Μια εναλλακτική των windows;
• Έναν γενναίο νέο κόσμο ελευθερίας μακριά από τα δεσμά του κλειστού software;

Ότι και να είναι αυτό, το Linux μπορεί να το προσφέρει και το δικαίωμα γεννάται από την ανάγκη να μην αρκεστούμε στο δεδομένο αλλά να αναζητήσουμε το άγνωστο με ότι αυτό μπορεί να μας επιφυλάσσει.